Αφοσιωμένος οπαδός της μουσικής των Deep Purple – Rainbow αναντίρρητα, λάτρης του “θείου” ταλέντου του μουσικού Ritchie Blackmore επί 3,5 δεκαετίες, κάτοχος 4 εκατοντάδων cd’s - dvd’s περίπου από όλες τις μπάντες του, ονειροπόλος της εποχής και της μουσικής επένδυσης του μεσαίωνα, αναμφισβήτητα!
Ακούγοντας λοιπόν το 9ο άλμπουμ της νέο-μεσαιωνικής-αναγεννησιακής έκφρασης του ζεύγους Ritchie Blackmore - Candice Night σκέφθηκα: ωραιότατη επένδυση μουσική για την τηλεοπτική σειρά The Borgias που προβλήθηκε από τα τηλεοπτικά κανάλια Bravo! (Canada) και Showtime (U.S.)… υπερβολικός; Νομίζω διόλου! Αν εξαιρέσω τα Shadow of the Moon (1997), Under a Violet Moon (1999) και Fires at Midnight (2001), που ήταν εξαιρετικά και χαροποίησαν τους οπαδούς για το διαφορετικό και πρωτόγνωρο, όπου ο βιρτουόζος της κιθάρας μπορεί με δεξιοτεχνία να χειρίζεται και το μαντολίνο, τα υπόλοιπα που ακολούθησαν απλά έμειναν στο ύφος της εποχής που περιγράψαμε αρχικά! Φυσικά θέλει τόλμη για να μπορείς να γράφεις μοναδικά ριφ ικανά για το rock ‘n roll και όμοιας μουσικής ικανότητας για τη μεσαιωνική μουσική στις μέρες μας.
Τι φανερώνει όμως και τι σημαίνει, όταν οι διασκευές από rock συνθέσεις που λατρεύτηκαν στο παρελθόν έχουν φτάσει, από μία που συνήθως υπήρχε σε κάθε άλμπουμ της μπάντας, σε τρεις, όπως εδώ; Με εξαίρετη κιθαριστική δεξιοτεχνία που συμπεριλαμβάνει μερικά λαμπρά solo, πρώτη και καλύτερη διασκευή το “Temple Of The King” των Rainbow! Ακολουθεί το “Lady In Black” των Uriah Heep αγαπημένο τραγούδι ενώ το άλμπουμ ανοίγει με το“Think It’s Going To Rain Today” του Randy Newman σε μία ελαφρά γρηγορότερη εκδοχή από ό,τι το πρωτότυπο. Επίσης, το “Moon Is Shining (Somewhere Over The Sea)” με τα συνθεσάιζερ να γεμίζουν την σύνθεση πριν αυτή ζωντανέψει με τη μοναδική δεξιοτεχνική δουλειά του Blackmore στην κιθάρα.
Θα αγόραζα το δίσκο μόνο και μόνο για την σύνθεση που κλείνει το δίσκο: το“Carry On… Jon”, αφιερωμένο στον τρισμέγιστο εκλιπόντα μαέστρο Jon Lord, που δεν είναι πλέον ανάμεσα μας. Η κιθάρα “ματώνει” συναίσθημα, ακατέργαστη, δυναμική, κόβει την ανάσα! Και στο φινάλε της σύνθεσης το άκουσμα από το Hammond όργανο ακούγεται, ως ο τζέντλεμαν της rock να μας αποχαιρετά για στερνή φορά!
Το “Dancer And The Moon” σίγουρα δεν είναι rock n’ roll δίσκος, σίγουρα όμως είναι υψηλής ποιότητας η μουσική και σίγουρα ο Blackmore επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά ως παγκόσμιας κλάσης κιθαρίστας και ΜΟΥΣΙΚΟΣ! Εάν σας αρκούν αυτά σπεύσατε. Ειδάλλως, αυστηρά για όσους θέλουν να συμπληρώνουν τη δισκοθήκη τους… όπως εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.