OUTLOUD: “Love Catastrophe”

Οι OUTLOUD επιστρέφουν δύο χρόνια μετά το εξαιρετικό ντεμπούτο τους και βάζουν το μεγάλο στοίχημα να γίνουν ένα από τα σημαντικότερα, νέα ονόματα στο χώρου του αποκαλούμενου melodic hard rock. Η αλλαγή εταιρίας (ανήκουν πλέον στην Aor Heaven) δεν επηρέασε καθόλου τον ήχο τους, αντίθετα θα λέγαμε ότι έγινε ακόμα πιο μελωδικός και σε αυτή τη κατεύθυνση σίγουρα έχει βάλει το χεράκι του ο Tommy Hansen που έκανε τα δικά του μαγικά στη μίξη και στο mastering. Η παρέα των Bob Katsionis και Mark Cross διαθέτει ένα μεγάλο όπλο στο ενεργητικό της και αυτό δεν είναι άλλο από τον σπουδαίο τραγουδιστή Chandler Mogel o oποίος βάζει τη σφραγίδα του για να απογειώσει το “Love Catastrophe”. Βέβαια δεν πρέπει να αγνοήσουμε και την σημαντική συμβολή των Tony Kash στην κιθάρα και του Sverd T. Soth στο μπάσο. Το άλμπουμ ξεκινά με το σπιντάτο “We Came to Rock” που θυμίζει αρκετά τους Twisted Sister και συνεχίζει με το “Falling Rain” όπου κυριαρχεί η μελωδική κιθαριστική γραμμή ενώ το refrain ακούγεται απολαυστικό. Ακολουθεί το δυναμικό “Live Again” που φέρνει λίγο σε Whitesnake με απίθανο γύρισμα και με άψογο κιθαριστικό riff. Για το πανέμορφο “Waiting For Your Love” ήδη έχουν ακουστεί πολλά όμως αν είναι να γκρινιάζουμε για το αν θυμίζει κάποιο άλλο ή άλλα τραγούδια τότε συγνώμη παίδες αλλά οι Led Zeppelin και οι Rolling Stones έπρεπε να είχαν πάει φυλακή! Έπειτα έχουμε την κομματάρα που λέγεται “The Night That Never Ends” με τα keyboards να “σκοτώνουν” και εισαγωγή αλά Bon Jovi. Εδώ ο Chandler Mogel βγάζει μοναδικό πάθος και συναίσθημα και ο Mark Cross δίνει πρόσθετα γκάζια. Tο κυριότερο όμως είναι πως το συγκεκριμένο refrain, θεωρώ πως είναι το καλύτερο της χρονιάς με μελωδία που σε στέλνει στον παράδεισο. Στη συνέχεια έχουμε το χαλαρό και νοσταλγικό “Someday” ενώ το “Underground” είναι αρκετά τσαμπουκαλίδικο και οργισμένο λες και το έχουν γράψει οι Gun’s n’ Roses. Το “Isolation” που ακολουθεί επιτρέψτε μου να πω ότι είναι η προσωπική μου αδυναμία και αποτελεί το κορυφαίο κομμάτι του άλμπουμ αφού η ερμηνεία του C. Mogel είναι ανατριχιαστική και αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο Bob Katsionis και η παρέα του είναι τελικά μεγάλοι μάστορες του είδους. Ο δίσκος κλείνει με τα πολύ καλά “Clean Hands” (κάποια μελωδικά περάσματα φέρνουν λίγο από ΤΟΤΟ) και το απίθανο “Love Catastrophe”. Συνοπτικά μιλάμε για ένα καθαρόαιμο και άριστο melodic δίσκο που όμως οι Outloud οφείλουν να τον εκμεταλλευτούν για να κάνουν το όνειρο πραγματικότητα και ξέρουν και οι ίδιοι πως θα έχουν μόνο άλλη μία ευκαιρία για να το πετύχουν. Φώτης Μελέτης